W sporcie jak w życiu. W jedne rzeczy wchodzi się na spontanie, drugim trzeba poświęcić wiele czasu na podjęcie decyzji, przygotowanie fizyczne czy samą organizację. Zwłaszcza, gdy cel nie należy do najbezpieczniejszych, a ten przyszłoroczny grupy NINIWA Team zdecydowanie takim jest. Ba, względem ostatnich dwóch tygodni jest to kosmicznie kontrowersyjny kierunek. Gdyby ktoś planował w ostatnich latach podróż do Iraku czy Syrii, byłby uznany za szaleńca. A przecież każdy z nas wie, jak wygląda sytuacja w tej części świata po zamachach w Paryżu. Wyprawa do Iraku może nie brzmi, jak kręcenie po lazurowym wybrzeżu, czy zdobywanie szczytów Korsyki, ale czy aby na pewno nie jest możliwa do zrealizowania?

Jedno jest pewne. Jestem przekonany, że jeśli będzie istniało większe zagrożenie, to nikt nie będzie wcielać się w rolę męczennika, co skutkuje odwołaniem wyprawy lub zmianą jej kierunku. Trzeba jednak wierzyć, że sytuacja na tyle się ustabilizuje, że wyjazd będzie możliwy.

Dlaczego tam?
Pomysł wyprawy nie jest spontanicznym pomysłem na kierunek, bo w głowach ekipy był ulokowany od lat. Na terenie Iraku znajduje się miasto Mosul, które jest trzecim co do wielkości miastem tego państwa, a także stolicą muhafazy Niniwa. Przyszłoroczna wyprawa będzie jubileuszową dziesiątką i prawdopodobnie ostatnią. Czy cel Niniwa dla grupy NINIWA Team nie byłby zwieńczeniem marzeń?

Dlaczego chce?
Z kilku powodów. Jest w głowie świadomość, że to już chyba ostatni moment, żeby wyruszyć w długą i szaloną podróż. Nie mówię, że wybieram się na rowerową emeryturę, ale mając chęć ustabilizowania sobie życia, w przyszłości nie będzie miało miejsca rzucenie wszystkich obowiązków, by zwyczajnie śmigać sobie po świecie.

Chcę również pojechać przez pryzmat sentymentu. To właśnie będąc uczestnikiem grupy NINIWA Team przeżyłem najpiękniejsze chwile swojego sportowego życia. One wykreowały mój rowerowy styl życia. Wiedząc, że będzie to prawdopodobnie ostatnia wyprawa, człowiek chciałby zrobić wszystko, by brać udział w zakończeniu tej wielkiej niniwowej przygody.

Aby przedsięwzięcie nie było „wybuchowym kąskiem” organizator jest w stałym kontakcie z ambasadami, a te udzielają wskazówek, a nawet wybrały dla nas bezpieczniejszy wariant trasy. Wcześniejsza Afryka została definitywnie wyłączona z planu, a droga miałaby prowadzić przez Ukrainę, Rosję, Gruzję, Armenię, Azerbejdżan, Iran, by przez północny wschód Iraku dostać się do Mosulu.
Na dniach pewnie będzie więcej oficjalnych informacji, a do samego sierpnia cel wyprawy pod znakiem zapytania. Jeśli wszystko skończy się pozytywnie, wyruszymy dokładnie za 250 dni. Poniżej prawdopodobny zarys trasy przyszłorocznej wyprawy.